Nic nie jest takie samo

,,Penaleflos- Odmiana róży, hodowana jedynie w południowej Francji. Jako pierwsza stworzyła ją Madame Merveilleux w XVIII w. Ma magiczne właściwości, dzięki którym, ukazuje prawdziwe oblicze ludzi, po przez zmianę koloru, przy dotyku. Każdy człowiek ma swoją własną barwę."

   -To jest bez sensu. Niby dlaczego, mój kolor jest czarny..- Wymamrotała po chwili dziewczyna. Powróciły znowu do niej jej poranne przemyślenia, o tym, że się zmienia. Kiedyś na pewno róża zmieniłaby się na czerwoną, czy złotą, kolory Gryffindoru. Kiedyś ona była prawdziwą gryfonką. Współczującą, honorową, prawa, sprawiedliwa. Dlaczego się tak zmienia? Nie może nic poradzić, na to, że nie jest już wystarczająco dobra, taka jaką oczekują ją inni. Grzeczna Panna Wiem-To-Wszystko Granger, odeszła. Nawet nie wiedziała kiedy i gdzie. Dlatego tak zależało jej na Draco. On niczego on niej nie wymagał.

   -Może, czegoś o tobie nie wiem.- Chłopak uśmiechnął się łobuzersko i podniósł znacząco jedną brew. Nie spodziewał się  takiego obrotu sytuacji. Czuł, że źle wpływa na dziewczynę. Mu to nie przeszkadzało. Byli z dwóch światów, jak dwa bieguny, ale właśnie dlatego się przyciągali. Ona czysta, nieskalana. On mroczny i tajemniczy. Coraz bardziej przeciągał ją na swoją stronę. Teraz wystarczyło tylko jedno mocne pociągnięcie.

     Dziewczyna nic nie odpowiedziała na jego słowa, w sumie to sama, nie wiedziała co o tym myśleć i nie chciała zawracać sobie głowy głupotami. Schowała książkę do swojej torby i złapała chłopaka za nadgarstek, ciągnąc do wyjścia. Ponownie przechodzili przez ciemne pomieszczenie pełne unoszącego się kurzu. I jakiejś dziwnej magicznej aurze, która jednocześnie intrygowała i przerażała. Nikt tak do końca nie wiedział, co kryje się w tych księgach. Niektóre były tak stare, że pismo było prawie nie do rozszyfrowania, a inne przesiąknięte były czarami. Nie sposób było przestudiować je wszystkie ze zrozumieniem, w ciągu ludzkiego życia. Ich ciche szepty mąciły głupcom w głowach, co mogło sprowadzić fatalne skutki. Jeszcze ta ciemność i wilgoć w powietrzu, musieli oświetlać sobie drogę różdżką, żeby cokolwiek widzieć. Dziewczyna delikatnie zamknęła za nimi drzwi do Działu Zakazanego i pośpiesznie pomknęli do wyjścia, nie czuła się tam bezpiecznie.

   -Gdzie idziemy?- Zapytała, widząc, że chłopak ją gdzieś prowadzi.

   -Nad jezioro.-Odparł zamyślony.

    Gdy minęli jeden z zakrętów, natknęli się na kotkę woźnego.,,Mamy przerąbane!"- pomyślała Hermiona. Panna Norris. Siedziała przy ścianie i jedną łapką myła swoje puszyste futerko. Usłyszała najwyraźniej cichy jęk przestraszonej dziewczyny, bo w jednej chwili podskoczyła na równe nogi i rozglądała się nerwowo wokół. Jej czerwone oczy z irytacją wypatrywały zdobyczy. Uczniowie wstrzymali oddech, wpatrywali się w nią, z nadzieją, że ich nie wyczuje. Żadne z nich nie miało ochoty na kolejny szlaban, jeden już przecież dzisiaj zarobili, a on na pewno nie będzie zbyt lekki. Mieli szczęście, Filch zawołał swoja ulubienicę gdzieś z oddali, a ta momentalnie pobiegła w tamtą stronę. Oboje odetchnęli z ulgą. Dziękowali Merlinowi za pelerynę niewidkę, bez której teraz  byli by zabijani wzrokiem tego starego zgreda.

   -Czy oni kiedyś sypiają?!- Spytał z drwiną Draco.

    Już się nie odwracając pobiegli w stronę wyjścia głównego, nie chcieli powtórki z rozrywki. Na dworze, było bardzo ciepło, jak na środek października. Zdjęli z siebie skrawek materiału. Jego włosy delikatnie błyszczały, a oczy były jeszcze bardziej srebrne i zimne, przy świetle księżyca. Oboje mimowolnie spojrzeli na miejsce, z wczorajszej nocy. Na ziemi nadal widniała czerwona plama krwi. Dziewczyna wzdrygnęła się na wspomnienie tamtych sytuacji i jeszcze mocniej ścisnęła jego rękę. W jej głowie ukazały się obrazy, które tak bardzo chciała wypędzić. Znowu poczuła ukłucie i jakiś cichy głosik, który szeptał jej do ucha.,,Byłaś obojętna... obojętna.."-Te słowa brzmiały echem i jej umyśle.

    Nie poznawała sama siebie w tamtym momencie. Ba! Ona teraz sama siebie nie poznawała. Co powoduję zmiany u ludzi? W ich zachowaniu, charakterze, naturze. Może jakieś wstrząsające zdarzenia, które nas załamują? Może osoby z którymi dużo przybywamy? Z pewnością są to uczucia, bardzo silne. Jedynie one potrafią pchnąć człowieka na skraj szaleństwa i obłędu. Niezależnie jak bardzo silna jest ta osoba, jeśli ma uczucia, narażona jest zgubę. Miłość zmienia ludzi, czasem na lepsze, czasem na gorsze. Bez względu na to, czy tego chcemy, czy nie. To się dzieje, tak po prostu, bez żadnego uprzedzenia. Czasem nawet nie wiemy kiedy. Siedzieli wspólnie na moście i patrzyli na gwiazdy, które wesoło migały na niebie.

   -Gwiazdy są zakłamane..-Zaczął cicho Draco, przerywając tym jej rozmyślenia. - Wszyscy zachwycają się ich pięknem i tajemniczością, a tak naprawdę to złudzenie. Nie istnieją, a my widzimy tylko ich cień.

     Dziewczynę zdziwiły jego słowa, nigdy tak o tym nie myślała.

   -Dlaczego wtedy mnie nie powstrzymałaś? Dlaczego siedziałaś i patrzyłaś na niego niewzruszona, nie wezwałaś pomocy.

   -Bo, nie chciałam, żebyś przestał.-Ona była tak samo zaskoczona tymi słowami co Draco. Miała wrażenie, że to ktoś inny powiedział. Przecież, ona tak nie myślała, a raczej nie chciała myśleć.

   -Może źle cię oceniłem.- W jego głosie, można było wyczuć zaintrygowanie i rozbawienie. Przez co dziewczyna się lekko zarumieniła.

     Leżeli na ziemi śmiejąc się i żartując. Rozmawiali na różne tematy, ważne i ważniejsze. Dawno tak dobrze im się nie rozmawiało. Wszystko było, takie normalne, przyziemne i beztroskie. Hermiona nie mogła uwierzyć, że jeszcze wczoraj Ron był bliski śmierci, kilka metrów dalej. Wszystko działo się tak szybko, a jej to nawet nie przeszkadzało. Najważniejsze, że byli razem, tu i teraz. ,,Ona tak pięknie wygląda nocą."- Te słowa wracały do niego jak bumerang. Nie mógł odpędzić się od swojego pragnienia. Kiedyś mogło by być nie na miejscu, teraz jednak było jak najbardziej wskazane. Jednak pozostawała ta niepewność. Co jeśli ona tego nie odwzajemni i Malfoy straci wszystko? Zawsze jest taka opcja. W pewnym momencie postawił wszystko na jedną kartę. Nie chciał już dłużej czekać i żyć w niepewności. Był z natury niecierpliwy. Obrócił się tak, że teraz prawie na niej leżał. Jej to jednak nie przeszkadzało i nawet nie drgnęła, spojrzała na niego tylko lekko zdziwiona. Chłopak przysunął twarz bliżej, teraz nie widzieli nic poza swoimi oczami.  Jej brązowe tęczówki, były inne niż zazwyczaj. Teraz płonęły w niej jakieś ogniki- pożądanie. Mogliby tak trwać w nieskończoność. Nie przeszkadzał im zimny wiatr, który się coraz bardziej wzmagał. Musnął ją delikatnie w kącik ust. Ona rozchyliła wargi, Jakby dawała mu przyzwolenie. Odpowiedział jej gorącym, namiętnym pocałunkiem. Tak zachłannie do niej przywarł, jakby była to ostatnia rzecz w jego życiu. Jego jedna ręka powędrowała do jej uda, a drugą pospierał się na ziemi, obok jej głowy. Ich języki złączyły się w namiętnym tańcu, aż jej zakręciło się w głowie. Kiedy chciał się cofnąć, ujęła jego twarz w dłonie i bliżej przyciągnęła do siebie. Nie chciała opuszczać tej pięknej krainy, do której zawędrowała dzięki niemu. Nie wiedzieli ile to trwało, sekundę, minutę, godzinę, to się nie liczyło. Odsunęli się od siebie, dopiero w tedy jak opadli z sił. Leżeli tak na moście wpatrując się w niebo. Oboje szybciej oddychali, a ich serca prawie wyskakiwały z piersi. To była jedna z najpiękniejszych chwil w ich życiu. Chłodne, nocne powietrze gładziło ich zaczerwienione policzki. Dziewczyna jedną ręką błądziła po ziemi, w poszukiwaniu jego dłoni.

   -Jesteś moja.-Szepnął Draco i przytulił Hermiona.

_________

Dziękuje Potterowej, za sprawdzenie poprawności. Oraz przepraszam moją Betę, że zabrałam ,,jej robotę". Tylko po prostu nie mogłam się doczekać, przed wstawieniem, a jej nie było. :P

***Post był edytowany***

KOMENTUJCIE