Początek Ferii

    Draco nadal stał w swoim dormitorium wpatrując się pusto w drzwi, za którymi przed chwilą zniknęła Hermiona.  Znowu był zszokowany jej zachowaniem, a przede wszystkim  zastanawiał się, kto przyprowadził tu tę dziewczynę!  Przecież Hogwart, zawsze był jednym z najbardziej bezpiecznych miejsc w całym świecie czarodziei,  a teraz ktoś się bezczelnie do niego włamuje. Jednym zaklęciem wyczyścił napis na ścianie i ruszył za dziewczyną. Ona szła spokojnie, jednak lekko chwiejnym krokiem. Nie miał problemów  by ją dogonić, nigdzie się nie śpieszyła. Palce kurczowo zaciskała w pięść.  Łzy spływały jej delikatnie po rozgrzanych policzkach, ale nie płakała.

-Czekaj!- Krzyknął chłopak i złapał ja za ramię, gdy ta przyśpieszała kroku.

-Czego chcesz?! Spytać się, czy wszystko w porządku?! Nie kurwa! Nic nie jest w porządku, kolejny trup w moim życiu! Rozumiesz to Draco? ZNOWU ZABIŁAM!- Wrzeszczała na cały korytarz.

    Blondyn w końcu zatkał jej usta  ręką, bo pewnie zaraz wszyscy  by to usłyszeli i dopiero w tedy, mieliby kłopoty.  Przycisnął do ściany i spojrzał głęboko w oczy, malował się  nich strach i rozgoryczenie.

-Uspokój się, to po pierwsze, bo zaraz wszyscy się dowiedzą. Po drugie, ja też zabiłem, nawet dużo więcej osób od Ciebie i żyję. Nie wpadaj w histerię do cholery jasnej!  Teraz powinniśmy iść do McGonagall i powiedzieć jej o tej dziewczynie.  Jakoś musimy pozbyć się jej z mojej łazienki!

    Jego głos był chłodny i opanowany, każde  słowo, było dla niej jak kubeł zimnej wody.  Hermiona skinęła jeszcze tylko głową i złapała go za dłoń.  Powoli szli w kierunku gabinetu dyrektorki. Całą drogę milczeli. Czuła jak jej dłoń jest spocona, chociaż nadal zimna. Bała się tylko tego, że wyda się cała afera.  Ona trafi do Azkabanu, a Draco razem z nią… Z każdym rokiem, gdy zbliżali się do celu, wszystkie komórki jej ciała coraz bardziej krzyczały, by uciekła.  Co jakiś czas spoglądała na chłopaka, który wydawał się całkowicie spokojny. Co jeszcze bardziej ja denerwowało, jednak kropla potu na jego czole, wynosiła prawdę na zewnątrz. Czy on zawsze musi ukrywać swoje emocje?! To było czasem nie do zniesienia.  Minęli ostatni zakręt i znaleźli się przez przejściem.

-Dra..Draco Ja..Ja nie chcę. Co jeśli ona nam nie uwierzy? Co ty w ogóle jej powiesz?- Wydukała cicho dziewczyna gdy już właśnie mieli wchodzić.

-Nie martw się skarbie, ja to załatwię.

    Gryfonka, nawet nie zdążyła się sprzeciwić, bo chłopak otworzył drzwi i ją wręcz wepchnął do środka.  Jak zawsze, granatowe, okrągłe pomieszczenie, które buchało umiarkowanym chłodem.  Profesorka podniosła wzrok znad jakiś papierów i wręcz ich prześwietliła.  Nadal nie puszczając  dłoni, podeszli bliżej.

-Wy nie na lekcjach? O co chodzi?- Spytała trochę rozdrażniona, że znowu nas widzi, u siebie w gabinecie.

-Jest taka sprawa, bo my byliśmy u Draco w dormitorium i nagle tam w łazience.- Wydukała Hermiona

-Mogę wiedzieć, dlaczego byliście w pokoju, w trakcie zajęć i co tam robiliście?- Wtrąciła się nauczycielka, przerywając dziewczynie.

-No wie pani..-Zaczął chłopak i przypomniały mu się długie, namiętne pocałunki na sofie.- My się całowa…- Powiedział trochę niepewnie.

-Nie kończ.-Przerwała mu profesorka.- Nie chce wiedzieć, co dalej?

-Znalazłammartwądziewczynęwłazience.- Powiedziała  Hermiona na jednym tchu. Chciała to z siebie wyrzucić.

-Na Merlina! Idziemy tam! -Krzyknęła McGonagall, chwytając swoją różdżkę z orzechowego blatu biurka.

Dotarli na miejsce w rekordowym tempie.  Nauczycielka z hukiem otworzyła drzwi do jego dormitorium, była widocznie spanikowana. Za to uczniowie patrzyli wręcz obojętnie w tamtą stronę. Hermiona najwyraźniej się już pozbierała i wrócił jej racjonalny tok myślenia. Chociaż, w sumie, to chyba dopiero teraz ją opuścił. Każdy zdrowy człowiek inaczej by reagował na widok zabitego przez siebie trupa... Jednak czym jest szaleństwo, w tak złym świecie?

~***~

     Z każdym dniem w Hogwarcie robiło się coraz zimniej. Śnieg już nie otulał okolicy, a wręcz ją przegniatał, przynajmniej półmetrową warstwą, Ale słońce pięknie świeciło i wydawało się być dość przyjemnie na dworze. Nauczyciele przystopowali z nauką, co ucieszyło każdego ucznia. Pomimo tego Hermiona i Draco nie mieli zbyt wiele wolnego czasu, dostali szlaban, za tamtą sytuację. Nie dość, że wagarowali (co jest w tej szkole niedopuszczalne), to jeszcze dziwnym trafem znaleźli się przy drugiej zmarłej dziewczynie w  tym roku. Prorok Codzienny hulał w najlepsze. Nikogo już nie dziwiły niewybredne artykuły tp. ,,Draco Malfoy, kontynuuje dzieło Czarnego Pana”, ,,Hermiona Granger przeszła na ciemną stronę”, ,,Hogwart siedzibą morderców”. Niektórzy rodzice chcieli nawet zabrać swoje dzieci, jednak po licznych zapewnieniach McGonagall wybili to sobie z głowy. Na razie było tu dość spokojnie, nic nadzwyczajnego nie wydarzyło się od ponad miesiąca, gdy to Hermiona i Draco wylądowali na dywaniku gdy spacerowali nocą po błoniach i nakrył ich woźny. Artykuły w proroku nie przysporzyły gryfonce przyjaciół, chociaż wszyscy wiedzieli, że po prostu Skeeter szuka nowego tematu, to woleli dmuchać na zimne. Dziewczyna była okrążana przez wszystkich z odległości przynajmniej 2 metrów.  Na lekcjach (o dziwo!) siedziała cicho, nawet ode chciało jej się nauki. Co prawda, zadania domowe odrabiała, ale nie wychylała się jak to miała w zwyczaju. Jedynie Ginny i Harry nadal pozostawali jej wierni i ignorowali zachowanie innych. Jednak nadal z dezaprobatą w oczach patrzyli na jej związek, ze ślizgonem, który niestety na razie stał w miejscu. Kilka razy chłopak pocałował ją publicznie, ale na pytania czy Hermiona jest jego dziewczyną, odpowiadał przecząco. Bardzo to ją dołowało, jednak nigdy mu o tym nie powiedziała, nie zebrała jeszcze w sobie tyle odwagi.  Teraz w Howarcie było przerażająco pusto. Wszyscy powyjeżdżali na święta do domów. Harry i Ginny, próbowali namówić Granger, by pojechała z nimi do Nory, ale ona nie miała na to ochoty. Jedyne co jej pozostawało, to spędzić Boże Narodzenie w szkole. Nie był to, aż taki czarny scenariusz, bo pewien blondyn, ze Slytherinu miał te same plany.  Ojciec w Azkabanie i niezbyt dobre stosunki z matką, na pewno nie były dobrym powodem dla powrotu do Malfoy Manror.

Tajemniczy X, dał gryfonce pozorny spokój. Ta jednak nadal była podenerwowana i całkiem serio przyjmowała wiadomość, o ich spotkaniu.

-Święta są do kitu.- Stwierdził Draco.

Oboje byli w pokoju wspólnym ślizgonów. Chłopak siedział na skórzanej kanapie, a dziewczyna leżała obok, z głową na jego kolanach.

-To, że twoja rodzina, była patologiczna, nie znaczy, że święta są do dupy.-Odpowiedziała oburzona Hermiona i poczuła jak naprężają mu się mięśnie, na wzmiankę o rodzicach.

-Takie usilne wmawianie ludziom kiedy mają być szczęśliwi. Cały rok mogą być wrednymi idiotami, a w ten ,,szczególny” okres mają być dla siebie mili… Bez sensu.

-Ty nawet w ten ,,szczególny okres”, jesteś wrednym idiotom.-Zauważyła gryfonka, parodiując przy tym jego głos. –Teraz niestety muszę już lecieć, zaraz cisza nocna.

-Śpij dzisiaj u mnie.-Dziewczyna spojrzała na niego jak na głupka.-Przecież są ferie. Nikt nie sprawdzi.

-Mamy już dość kłopotów, McGonagall śledzi każdy, nasz krok.-Wstała i chwyciła swoją torbę.-Poza tym, przecież podobno nie jestem twoją dziewczyną.-Wysyczała, po czym zniknęła w przejściu.

___________________________

 Nie jestem z tego zadowolona, w ogóle nie mam weny. Przepraszam. :< Macie zgodę, na moje publiczne ukamieniowanie... Za to obiecuje, że mam już plan na święta, nie będą zbyt przytulne..

3x zapraszam!

Zapraszam do zakładki Córka Lucyfera ! Jest tam opis, mojego nowego opowiadania!

Zapraszam na blog mojej koleżanki, Magia jest w każdym z nas! Dopiero zaczyna i wasze komentarze, na pewno jej pomogą. :*

Zapraszam do komentowania!